Ceramika mistrza Toshiro
Wyrabiania ceramiki Japonia uczyła się od Chin, odkrywcy sztuki wykorzystania ognia w przemyśle garncarskim. Stało się to za pośrednictwem Korei. W końcu XIII wieku Toshiro, ojciec japońskiego garncarstwa, po zdobyciu wiedzy w Chinach, zbudował w Seto na wyspie Honsiu pierwszy piec do wypalania ceramiki. Zgrupował też wokół siebie uczniów, których pragnął nauczyć przyszłego zawodu. Przez jakiś czas pracownia wykorzystywała materiały, które Toshiro przywiózł ze sobą. Potem trzeba było zaopatrzyć się w nowy surowiec. Okazało się, że piaskowiec z Seto może posłużyć do tej nowej produkcji i Toshiro ze swoimi uczniami postanowili go wypróbować. Po przeprowadzeniu wstępnych prób zdecydowali, że można śmiało go wykorzystać. W rezultacie wszyscy japońscy garncarze eksploatowali surowiec do swoich prac głównie z tamtych terenów. Pochodzący stamtąd piaskowiec i tłusta elastyczna glina świetnie się nadawały do ich celów. Glina łatwo poddawała się dotykowi i można było wytwarzać z niej nawet najbardziej fantastyczne formy. Jednak garncarze musieli ograniczyć realizację swoich wyobrażeń, ponieważ formy i ornamenty musiały być zgodne z rytuałem picia herbaty. Większość ceramiki wykonywano właśnie w tym celu, a jej wzornictwo podlegało ścisłym zasadom. Niemniej jednak, do naszych czasów zachowały się okazy, które odbiegają od tej reguły. Jest to małe kuliste naczynie, gdzie znaleziono resztki pudru, sześcienny garnek na wodę Mizusahi i cylindryczna miseczka.